Ben evladını terketmeyi düşünen bir anneyim...

kafam çok karışık...
çok yorgun...
Köpeğimden bahsediyorum tabi ki...
10yaşında...Yaşlandı...Bazı fonksiyonları eskisi gibi değil.
Bende eskisi gibi değilim.
aldım bu kararı 
bilemiyorum ya da aldım gibi geliyor.
çünkü gerçekten almış olsaydım, dan diye söylerdim köpeğimi vermeyi planladığım kişiye ama bir aydır neredeyse hergün görüyorum ama bir türlü ağzımdan o cümleler dökülemiyor....
Her sabah ve her akşam tamam diyorum bende insanım, bende dünyaya bir kezciğine geldim.
ben çok yoruldum, tahammül sınırım çok daraldı, ev yoğunluğum arttı artık yapamıyorum, olmuyor diyorum. İşe bu gazla gidiyorum, bu sefer söyleyeceğim diyorum. Sonra yaşlı zaten diyorum, sıcacık evde kalıyor. Ya orada betonda yatırırlarsa diyorum, ya diğer köpeklerle dalaşırsa diyorum. İhmal ederlerse...
Ama bakıyorum, bir yere gideceğiz ya da bir misafir gelecek onu taşıma kutusuna koyuyoruz. Saatlerce kalmak zorunda kalıyor kutuda...Yazık diyorum, bacakları kimbilir ne acıyor. Sonra işten eve bir geliyorum insan ayakların ıuzatıp bir dinlenmek ister, ben yapamıyorum...Balkona işemiş oluyor. Balkonu yıkıyorum, evi silip süpürüyorum, yemek, kızım-kocam derken...e ben neredeyim.
Sonraları peşpeşe diziyorum böyle.
İnsanlar evlatlarını öz be öz can-kan evlatlarından vazgeçebiliyorlar diye teselli etmeye çalışıyorum.
bu kadar baktım ve iyi baktım, millet alır almaz ya da en ufak hatasında terk ediyorlar ben yapmadım ona böyle şeyler diyerek kendime güç vermeye çalışıyorum.
Çok zor...
Köpek sahibi olmak çok zor...
Onu bırakmak çok zor...
Evde büyümeyen bir bebek....Size muhtaç...
Bu kararı bana verdirmeden Allahım diyorum, al O'nu...
Öyle dediğim içinde üzülüyorum...
Ben insanoğluyum. Çiğ süt emmişim. Dünya malına kanıyorum. Evim yeni birçok şeye özeniyorum. Birçok şeyim yeni. Onlarda köpeğimin tüyü olmasın, çükünün ucu leke yapmasın, çiş olmasın istiyorum. Kızıyorum.
yaşlı, tutamıyor bazen...bazen de aklı ermiyor. Sinirleniyorum...
Yardıma ihtiyacımız var.
Vereceğim kişinin çiftliği var, rahat eder diyorum.
Özlersem gidebileceğim yer de...
Çok zor...
artı ve eksileri alt alta yazıyorum...
denk...
Günlerdir aklımda deli sorular, bir sürü cümle...
Onunla da zor...Bu saatten sonra böyle bir kararı almak da...
Totem yapıyorum,
Eğer diyorum vereceğim kişiyi şurada görürsem söyleyeceğim. Bu sefer kesin diyorum. Her defasında totemim tutuyor ama ciğerim tutmuyor. 
10 sene...
İnsan bir tişört alıyor severek, eskidiğinde üzülüyorsun. 
koskoca bir hayat...
Bekardım oğlumu aldığımda, şimdi evli barklı bir anneyim.
Hiç kimse yokken O vardı yanımda...
çok zor...
hayırlısı diyorum...
Hayırlısı...



Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

ihtiyacımız var.

Yaban Hayatı'm

Tüylü Evlatcım ve Kızım - 1

Instagram